niedziela, 9 grudnia 2012

Ci co nadzieję mają ®



Staram się słuchać
lecz nic nie słyszę
nie słyszę słowika
co tak pięknie śpiewa
każdego ranka
klekotu bocianów
co zakładają rodziny
brak mi widoku 
łanów zbóż
złocistych i dojrzałych
puszczańskich kniei
gdzie zwierzyna 
wiedzie błogi żywot
srebrnych rzek
i błękitnych jezior
tych gór garbatych
polskich ukochanych
łąk co zielenią
kraj cały bogacą
miast i wiosek
w których żyją Ci
co nadzieję mają
że Ojczyzny nie utracą.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz