Los człowieka… ®

 

Świt który co rano

obrywa nam

liście marzenia

świt który

trzymamy za ramię

bo tak blisko jest Ziemia

świt co raczy nas

jaskółką pierwszego spojrzenia

co rzuca w nas

podmuchem przebudzenia

świt co snu

perły diamenty

w rosę zamienia

rosę którą

ugasić pragnienie można

pragnienie spokoju

miłości i zrozumienia

scalenia Rodzin Narodu

dla lepszego życia

bez gniewu i wojen

i przyszłości pokolenia

tyle dni przed nami

by na piękniejsze

barwy świata zmieniać

tyle dni przed nami

by nasz los człowieka

szczęściem oblekać.

...®

Czyż nie jest przywilejem

ludzką radością

wrócić do lat

swojej młodości

co jak krew w żyłach

ludzkiej egzystencji

płynie na falach życia

zamknięci w jej biegu

wyglądamy intuicją

czy to już

trzeba wysiąść

czy to nasz przystanek

czy to dla nas

nowe życia wyzwanie

Najważniejsze o czym

trzeba wiedzieć

że nawet

gdy klucz do wrót

w dłoni zaciskasz

czujesz że niczego

już nie potrzebujesz

nikogo nie szukasz

o nic nie pytasz

w myślach spokój

w sercu miłość

na ustach słodycz

a w duszy ulga

że już nie musisz

że nie chcesz szukać

masz pewność że jesteś

we właściwej łodzi życia.